 | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
HABER ARAEN ÇOK OKUNANLAR |
Gazze'ye Fısıldanan Duam
05 Ekim 2025, 00:07 Bu sabah, Mersin'in Toroslarından doğuya, Tarsus sahillerine bakan ufka doğru yürüdüm.Ufuk, önce karanlık, sonra gri, ardından kan kırmızısı. Renkler birer birer geri çekilirken, güneş doğuyor yeryüzüne. Ama içime bir aydınlık dolmuyor. Aklım Gazze’ye gidiyor, kirpiklerim ıslanıyor. Soğuk bir kaya kütlesinin üzerine oturdum. Gazze aklımda, sessizce düşünüyorum: Orada güneş nasıl doğuyor? Çocuklar nasıl bir gökyüzüne bakıyor? Anneler sabaha hangi sessizlikle uyanıyor? Çocuklarına ne yedirecek? Yeryüzünün en masumu bu halk, gözyaşlarını nereye akıtıyor? Dudaklarım kıpırdıyor, bir dua oluyor yüreğimden yükselen. “Rabbim, kimsesizlere sen kucak ol… Çocukların nefesini sen koru. Annelerin gözyaşını sen sil. Masumların üzerine yağan karanlığı o mazlumların üzerinden kaldır.” Sonra sustum. Çünkü biliyorum; bazen dua Hak katına ulaşmıyor. Bir çocuğun kanlı ayakkabısı, annesinin sessiz çığlığı, babanın çaresizliği. Hiçbiri, yalnızca Rabbim’e bırakılacak kadar hafif değil. Ey insan, sana sesleniyorum: Gazze’de öldürülenler manen senin kardeşindir. Gazze’de ağlayan kadın, senin annenindir. Gazze’de kimsesiz kalan, senin kardeşindir. Bunu yüksek sesle haykırmana gerek yok. Bir mitinge çıkmana da gerek yok. Yeter ki kalbin, sessiz bir köşede, onların acısını duyabilsin. Çünkü insan olmak, tek başınayken, başkasının acısıyla ağlayabilmektir. Şimdi soruyorum: Bugün şu benim baktığım güneş Gazze’ye doğdu mu? Yoksa yalnızca gökyüzü aydınlandı da bizim yüreğimiz hâlâ karanlıkta mı?.
Bu haber 91 defa okunmuştur.
|
|
||||||||
|
Altyapı: MyDesign Haber Sistemi |
||||||||||
